Wat is het?

Carnitine en acetyl-L-carnitine (ALC) zijn vitamine-achtige stoffen die geclassificeerd zijn als aminozuren, vanwege de op aminozuren gelijkende structuur.
Acetyl-L-carnitine is de geacetyleerde vorm van L-carnitine, wat betekent dat er een acetylgroep gekoppeld is aan het carnitine-molecuul.

Wat doet het?

Carnitine (en ALC) speelt een belangrijke rol bij de verbranding van vetzuren voor energie en is dus belangrijk voor de energiehuishouding en de vetstofwisseling. Het is de enige stof die lange keten vetzuren diep in de mitochondriën (energiefabriekjes van alle lichaamscellen) kunnen brengen waar ze verbrand worden. Hierbij komt heel veel energie in de vorm van ATP vrij.

Omdat acetyl-L-carnitine de bloedhersenbarrière gemakkelijk passeert, krijgt het een aantal bijzondere eigenschappen – op met name het centrale zenuwstelsel – die L-carnitine niet heeft. Daarnaast heeft ALC een sterke antioxidantwerking in zenuwweefsel.

Waar zit het in?

L-carnitine komt in onze voeding in met name rood vlees voor. Het lichaam kan in de lever en de nieren ook zelf carnitine aanmaken .
Uit L-carnitine kan het lichaam acetyl-L-carnitine maken, door er een acetylgroep aan te koppelen. Dit gebeurt uitsluitend in de mitochondriën in de hersenen. De enige voedingsbron van ALC zijn dierenhersenen.
De aanmaak van zowel L-carnitine als acetyl-L-carnitine zijn dus afhankelijk van een aantal factoren en neemt bovendien sterk af bij het ouder worden.

Verhoogde behoefte

In Europa is de inname van carnitine met de voeding het afgelopen decennium met ongeveer 20% gedaald. Voornamelijk als gevolg van het minder eten van vlees. De inname van carnitine via onze voeding varieert tussen de 5 tot 100 mg per dag. In veel gevallen is dat niet voldoende en bestaat er een verhoogde behoefte.

Voor de lichaamseigen productie van carnitine zijn de aminozuren L-lysine en L-methionine; de vitamines C, B3 en B6; en het mineraal ijzer nodig. Wanneer iemand een tekort aan één of meerdere van deze voedingsstoffen heeft, stagneert de carnitine-aanmaak.

De lichaamseigen productie van carnitine neemt af bij het ouder worden.

Carnitine komt vrijwel uitsluitend in dierlijke producten voor. Daarnaast is vegetarische voeding ook arm aan de bouwstenen van carnitine; L-lysine en L-methionine. Vegetariërs en veganisten lopen dan ook risico op een tekort aan L-carnitine en daarmee aan acetyl-L-carnitine.

Zware inspanning heeft een verhoogde afbraak van carnitine tot gevolg. Duursporters, zoals marathonlopers, hebben verlaagde concentraties carnitine in hun bloed. Zij scheiden namelijk sterk verhoogde hoeveelheden carnitine uit via zweet en urine. Dit kan de lichaamseigen voorraad uitputten en het herstel vertragen.
Vegetarische duursporters hebben nog lagere carnitinegehaltes in het bloed.

Samengevat hebben bepaalde groepen een verhoogde behoefte:

• Ouderen;
• Vegetariërs en veganisten;
• Mensen met een tekort aan L-lysine, L-methionine, ijzer, vitamine C, B3 en/of B6;
• Sporters;
• Mensen met een verhoogde energiebehoefte;
• Bij het gebruik van bepaalde medicijnen.

Acetyl-L-Carnitine van Springfield:

• is hoog gedoseerd;
• wordt snel en efficiënt opgenomen in de dunne darm en passeert gemakkelijk de bloedhersenbarrière;
• verhoogt effectief de carnitinespiegel – door de natuurlijke, zuivere en bio-actieve vorm;
• bevat geen ingrediënten van dierlijke afkomst en is geschikt voor vegetariërs en veganisten.
• Als voedingssupplement is acetyl-L-carnitine zeer veilig.

Opmerking: Bij doseringen van meer dan 3 gram per dag kan een onaangename – maar onschuldige – lichaamsgeur optreden.

Synergisten

Alfa-liponzuur is een belangrijke synergist van acetyl-L-carnitine. De combinatie van deze twee stoffen is zeer krachtig.
Daarnaast zijn ook B-vitaminen, lecithine (bevat fosfatidylcholine en fosfatidylserine) en omega 3-vetzuren goede synergisten.

Goed om te weten

Door de positieve effecten die acetyl-L-carnitine op hersenweefsel heeft, zijn diverse onderzoekers geïnspireerd geraakt om onderzoek te doen naar het effect op een aantal mentale aandoeningen:

• Dementie en Alzheimer;
• Depressies bij geriatrische patiënten;
• Zenuwbeschadiging (waaronder diabetische neuropathie en doorbloedingsstoornissen naar en in de hersenen);
• Herstel na beroerte;
• Chronische vermoeidheid;
• Mentale achteruitgang.